Hendrik III | |
---|---|
Koning van Engeland | |
Huis | Angevyne |
Regeer | 18 Oktober 1216 – 16 November 1272 |
Voorganger | Jan |
Opvolger | Richard I |
Eggenote | Eleonora van Provence |
Kinders | Eduard I Margaret, koningin van Skotland Beatrice Edmund Katherine |
Gebore | 1 Oktober 1207; Hampshire |
Oorlede | 16 November 1272; Westminster, Londen |
Vader | Jan |
Moeder | Isabella van Angoulême |
Hendrik III (1 Oktober 1207 – 16 November 1272) was die seun en opvolger van koning Jan en het 56 jaar lank regeer, van 1216 tot met sy dood. Hy was in sy tyd bekend as Hendrik van Winchester. Hy was die eerste kind wat koning van Engeland geword het sedert Ethelred II.
Engeland het floreer tydens sy bewind en sy grootste oomblik was Westminster, wat hy die setel van sy regering gemaak het. Hy was die eerste van net vyf Britse monarge wat langer as 50 jaar regeer het. Die ander is Eduard III (1327–1377), George III (1760–1820), Victoria (1837–1901) en Elizabeth II (1952-tans).
Hy het die kroon bestyg onder voogdyskap van die gewilde William Marshal, 1ste Graaf van Pembroke, maar die Engeland wat hy geërf het, het verskeie veranderings ondergaan tydens die bewind van sy vader. Hy het ’n groot deel van sy tyd bestee aan ’n stryd met die baronne oor die Magna Carta[1][2][3][4] en koninklike mag, en hy is eindelik gedwing om die eerste parlement van Engeland in 1264 byeen te roep. Hy het ook misluk op die Europese vasteland, waar hy prbeer het om Engelse gesag te hervestig oor Normandië, Anjou en Akwitanië.